ไม่งอน ไม่น้อยใจ ไม่โมโห เพราะเพื่อนสนิทเป็นอย่างงี้ตั้งแต่เกิด
แค่เพื่อนสนิทรับฟัง...แค่นี้ก็ดีมากแล้วจำได้แม่นว่าครั้งแรกที่ได้เล่มนี้มาก็กอดไดอารี่ไว้แน่นด้วยความดีใจ เพราะเป็นไดอารี่เล่มแรกในชีวิต ค่อยๆเปิดดูความว่างเปล่าของแต่ละหน้าเบาๆ กลัวกระดาษยับ แล้วก็คิดว่าวันหนึ่งจะเติมเต็มหน้ากระดาษว่างๆนั้นด้วยความรู้สึกที่มีในแต่ละวันเปลี่ยนผ่านระดับการศึกษามาเรื่อยๆ ไดอารี่เล่มนี้ก็ยังมีหน้ากระดาษให้เขียนบอกเล่าความรู้สึกอยู่พอคุณนายถึงห้อง คุณนายก็ยื่นสมุดบันทึกเล่มนี้ให้ บอกว่าแวะห้างหาซื้อของขวัญวันเกิดให้ลูกก็เลยกลับช้าราคาค่างวดของไดอารี่เล่มนี้แค่ร้อยกว่าบาท แต่เป็นร้อยกว่าบาทที่ประเมินค่าไม่ได้ในความรู้สึกเปิดไดอารี่ Sugar Creampuff เล่มนี้ทีไรน้ำตาก็คลอทุกทีแค่เพื่อนสนิทรับฟัง...แค่นี้ก็ดีมากแล้ว
